Dzień Strefy Wielojęzycznej IF-EPFCL w Libanie (spotkanie hybrydowe) – 25.03.2023, godz. 9:00-16:00
Szanowni Państwo,
Forum Libańskie organizuje Konferencję Strefy Wielojęzycznej IF-EPFCL, do której należą Grecja, Liban, Polska, Rumunia i Turcja. Spotkanie w modelu hybrydowym (transmisja Zoom) odbędzie się w najbliższą sobotę, 25 marca, w godzinach 9:00 – 16:00 czasu polskiego. W konferencji wezmą udział członkowie FPPL, m.in: Katarzyna Pieńko-Jamuła – która zaprezentuje swoją pracę „Freedom and limitations of the individual choice” oraz Jan Tkaczow – jako moderator części „Choice of Singularity”.
Opłata za uczestnictwo (na miejscu lub hybrydowo) wynosi 20 dolarów US, płatne przez link: https://ihjoz.com/events/6940
Spotkanie będzie tłumaczone na języki francuski i angielski.
Do pobrania: Program EN
Do pobrania: Program FR
Zapraszamy!
ARGUMENT
Psychoanaliza zmierza do restytucji i rekonstytucji historii podmiotu; historii przez i poprzez Innego, który żyje w podmiocie i konstytuuje jego osobliwość [singularity].
To, co osobliwe, jest indywidualne: psychoanaliza jest tworzona na nowo z każdym indywidualnym analizantem, nawet jeśli współczesne podmioty przystępują do analizy z tymi samymi pierwotnymi pytaniami: Czym jestem dla Innego? Co to znaczy być kobietą lub mężczyzną?
To, co osobliwe, jest unikalne: w każdej analizie tworzy się unikalna więź społeczna, napędzana domaganiem analizanta, pragnieniem analityka i przeniesieniem pomiędzy nimi.
To, co osobliwe, jest dziwaczne: każda analiza rozwija się w kontekście swojej epoki, szczególnego momentu historii ze wszystkimi jej idiosynkrazjami.
Przede wszystkim to, co osobliwe, jest symptomatyczne – wnosi do psychoanalizy swoje cierpienie aby podążać drogą nieświadomego, trawersować fantazmat i być może, dotrzeć do jądra symptomu, aby wziąć za niego odpowiedzialność.
Mając to na uwadze, Dzień Strefy Wielojęzycznej koncentruje się na trzech głównych osiach:
1) Symptom jako Wydarzenie Ciała
Efekty języka w ciele są obecne w sposób, który rozciąga się od umartwiania znaczącymi po efekt jouissance, jaki znaczące wywierają na ciało. Pod koniec swojego nauczania Lacan połączył język i ciało w corps parlant, ciało mówiące. Symptom ciała jest odpowiedzią na brak stosunku seksualnego [no-sexual relation] zrodzonego przez język. Właśnie poprzez język, analizanci wprowadzają do analizy swoje mówiące ciała ze wszystkim, co się z nimi wiąże: między innymi obrazem lustrzanym i nowym wyobrażeniowym ideałem ciała.
Jeśli mówimy naszymi ciałami, to co mówią nam współczesne ciała?
2) Płeć i Gender
Ciało seksualne jest dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek poddane ideałom, ponieważ płeć i rodzaj [gender] zostały rozróżnione w dyskursie społecznym. Freud pisał, że „anatomia jest przeznaczeniem” podkreślając funkcję cięcia w byciu podmiotu, momenty cięcia, a także pragnienie, które odnosi się do różnicy płciowej jego czasów. Ponad obrazem ciała, seksuacja, jak opisuje ją Lacan jest symboliczną pozycją podmiotu. Oczywiście w sposobie, w jaki my, jako psychoanalitycy, traktujemy ciało, pytanie dotyczy osobliwej jouissance i tego, co płciowe na skrzyżowaniu realnego, wyobrażeniowego i symbolicznego.
Jak podmiot odpowiada na pytanie o płeć?
3) Etyka Osobliwości
Dzisiaj, czy to poprzez dyskurs naukowy, czy też w domenie społecznej, ciało jest brutalnie uprzedmiotowione, co prowadzi do rozważenia zuchwałych aktów jego transformacji. Psychoanaliza jest dziś silnie krytykowana za to, że chroni jednostkę przed takimi aktami i przed dyskursem naukowym, który tworzy iluzję rozwiązania wszystkich problemów podmiotu. Jednakże zajmowanie się tym, co osobliwe [treatment of the singular] z perspektywy dzisiejszej psychoanalizy, rozliczającej niepowtarzalność i unikalność podmiotową, otwiera etyczny wymiar praktyki psychoanalitycznej.
Jak współczesny podmiot przyjmuje odpowiedzialność za wybór własnej modalności jouissance?
(tłum. Erwin Dolaciński)