W dniach 3 i 4 grudnia, w siedzibie EPFCL w Paryżu, odbyło się w języku angielskim pierwsze seminarium, zorganizowane przez Grupę Badawczą Formacji Klinicznych Pola Lacanowskiego. Jego temat był następujący: „Symptom w późnym nauczaniu Lacana (począwszy od Encore).”

Grupę tworzyli : Sol Aparicio, Colette Soler, Patricia Dahan, Jacques Adam, Luis Izcovich, Marc Strauss oraz Radu Turcanu.

Polska grupa uczestników, licząca 9 osób, stanowiła jedną z liczniejszych.  Pozostałymi byli Australijczycy, Anglicy, Amerykanie, Argentyńczycy, Grecy, Irlandczycy, Nowozelandczycy, Włosi oraz Żydzi, a jedynym warunkiem udziału w seminarium była… znajomość języka angielskiego.

Członkowie Grupy Badawczej prezentowali swoje wystąpienia w sposób, który będzie kontynuowany na VII Międzynarodowym Spotkaniu Forów Pola Lacanowskiego w Rio de Janeiro, czyli w formule Lacan dixit. Polega ona na przytoczeniu pojedynczych zdań lub krótkich fragmentów tekstu autorstwa Jacquesa Lacana i opracowanie go w możliwie wyczerpujący sposób. Trzeba przyznać, że taka metoda prezentacji pracy była wymagająca. Od autorów wymagała wszechstronnej i dogłębnej znajomości prac tego wielkiego psychoanalityka francuskiego, a od słuchaczy, przede wszystkim skupienia uwagi i zmysłu orientacji w prezentowanych wątkach. Przepych informacji praktycznych i teoretycznych w przedstawionych opracowaniach jest praktycznie nieopisywalny. Były to dwa dni psychoanalitycznej uczty, niemożliwej do odnalezienia gdziekolwiek indziej. Ponieważ udało nam się uzyskać od części prelegentów obietnicę otrzymania tekstów wystąpień, będą one dostępne w naszym Forum, w ramach określonych przez autorów. Niestety, same teksty wystąpień nie zawierają atmosfery im towarzyszącej, ani niekończących się dyskusji, które toczyły się zarówno w siedzibie szkoły, jak i poza nią.

Wydaje się, że obecność licznej grupy polskiej, stanowiła duży walor dla francuskich mentorów, gdyż udało się nam uzyskać jeszcze bogatszy program współpracy, wchodzący w życie już od naszych następnych wspólnych spotkań.

Kilka dni później, 9,10 i 11 grudnia, miało miejsce Trzecie Międzynarodowe Spotkanie Szkoły Pola Lacanowskiego. Odbyło się ono w Miasteczku Nauk i Przemysłu, przy Porte de la Villette, również w Paryżu. Była to już kilkusetosobowa, międzynarodowa konferencja, której tematem była: „Analiza: jej koniec, jej kontynuacja.”

Temat końca analizy jest niezwykle ważny i niełatwy dla szkoły i ta perspektywa dominowała w prezentacjach psychoanalityków z całego świata, tłumaczonych na języki: angielski, francuski, hiszpański, włoski i portugalski. Powszechne zainteresowanie psychoanalizą lacanowską jest zaiste imponujące, a możliwość wymiany poglądów, zabrania głosu w dyskusji lub choćby posłuchania wypowiedzi prelegentów z nieomal całego świata, bezcenna i niepowtarzalna. Wiele usłyszanych tam słów, żyje w nas do dnia dzisiejszego. Organizatorzy zadbali także o oprawę artystyczną i rozrywkową konferencji. Kto tego wszystkiego nie przeżył, ma czego żałować…

Na koniec, wszyscy otrzymaliśmy zaproszenie do Rio.

Opuszczając Paryż zadawałem sobie retoryczne pytanie: Czy można nie chcieć jeszcze?

Paweł Piotrowski